การแสดงละครเวทีประวัติศาสตร์สีแดงเรื่อง "Yan'an Nursery"

《เยียนอันเนอสเซอรี่》 《อู่บนหลังม้า》- เดินทางสามพันลี้ท่ามกลางกระสุนปืนใหญ่โดยไม่มีผู้เสียชีวิตหรือบาดเจ็บแม้แต่คนเดียว “การเดินทัพทางไกลของเด็กๆ” ที่ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์ 《เสียง “พ่อ”》- เสียง “พ่อ” ที่มาสาย กลายเป็นความเสียใจตลอดกาลของพ่อลูก 《เรียนรู้และเล่นสนุก》- ฝากความหวังอันแรงกล้าของประธานเหมา เจ๋อตง แนวคิดทางการศึกษาที่ก้าวข้ามยุคสมัย 《เล่นผ้าเช็ดหน้า》- เพลงเด็กที่เบา สบาย และสนุกสนาน ช่วยเยียวยาจิตใจของคนรุ่นหนึ่ง 《เธอยังเป็นเด็ก》- กล้าหาญอย่างไม่เกรงกลัวอันตราย ใช้ร่างกายที่บอบบางปกป้องความหวังของการปฏิวัติ ผ่านเรื่องราวต่างๆ ที่สะท้อนให้เห็นถึงการต่อสู้อย่างยากลำบากของนักปฏิวัติรุ่นเก่าในเยียนอันในช่วง 13 ปีแห่งฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง ซึ่งเป็นเนื้อหาทางประวัติศาสตร์ของพรรคคอมมิวนิสต์ บทเพลงสรรเสริญอันยิ่งใหญ่แห่งจิตวิญญาณแห่งเยียนอัน เมื่อกว่า 70 ปีที่แล้ว บนแผ่นดินแห่งตำนานอย่างเยียนอัน บรรพบุรุษของเราได้ปกป้องครอบครัวเล็กๆ ที่ชื่อว่า “เยียนอันเนอสเซอรี่” ท่ามกลางเปลวเพลิงแห่งสงคราม และสานต่อเชื้อไฟแห่งการปฏิวัติ กว่า 70 ปีต่อมา เด็กๆ ที่เคยถูกย้ายจากเนอสเซอรี่อย่างปลอดภัยไปยังซีไป่坡 ได้กลายเป็นผู้สูงอายุวัยครึ่งคนแล้วเมื่อเวลาผ่านไป รอยยิ้มของเด็กๆ บนเวทีและภาพถ่ายของผู้สูงอายุที่เคยสัมผัสประสบการณ์ในช่วงเวลานั้นด้วยตนเอง ผสมผสานกันเป็นภาพที่มีความหมายลึกซึ้ง จิตวิญญาณสีแดงแห่งเยียนอันที่คนจีนหลายรุ่นได้ต่อสู้เพื่อมัน จะถูกส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่นพร้อมกับเสียงหัวเราะแห่งความสุขของเด็กๆ 《เยียนอันเนอสเซอรี่》สร้างผลกระทบทางประสาทสัมผัสที่ดื่มด่ำผ่านเอฟเฟกต์เวทีสี่มิติ ดังต่อไปนี้ กระตุ้นการ共鸣เชิงลึกของการรับรู้ที่หลากหลายของผู้ชม ความรู้สึกฉีกขาดทางสายตา การปะทะกันในแนวตั้งระหว่างซากปรักหักพังของสงครามจากการฉายภาพแบบไดนามิก (ควัน ดินปืน วิถีกระสุน) กับโดมท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวของเนอสเซอรี่ลอยฟ้า (เอฟเฟกต์อนุภาคทางช้างเผือก) ก่อให้เกิดการต่อสู้กันของจอประสาทตาระหว่าง “บาดแผลทางประวัติศาสตร์” และ “แสงแห่งความหวัง” มอนทาจทางการได้ยิน การสุ่มตัวอย่างเสียงต้นฉบับของเพลงพื้นบ้านส่านเป่ย (เช่น กระดิ่งฝูงแกะ เสียงเอี๊ยดอ๊าดของเครื่องปั่นฝ้าย) ซ้อนทับกับเอฟเฟกต์เสียงสังเคราะห์อิเล็กทรอนิกส์ พื้นที่แช่ตัวสัมผัส ติดตั้งระบบเอฟเฟกต์ลมแบบอาร์เรย์ในที่นั่งผู้ชม จุดยึดความทรงจำทางประสาทสัมผัส: ในช่วงตอนการปั่นฝ้ายแบบรวมกลุ่ม ผู้ชมนั่งแถวหน้าสามารถสัมผัสเส้นใยป่านรามีแท้จริงที่ไหลบนที่พักแขนของที่นั่ง มิติแห่งความสั่นสะเทือนทางอารมณ์ การแปลความรุนแรงเชิงสัญลักษณ์: อาร์เรย์ของแก้วเคลือบฟันสำหรับทหารสะท้อนใบหน้าของผู้ชม ก่อให้เกิดการแทนที่อัตลักษณ์ของ “ผู้เข้าร่วมทางประวัติศาสตร์” ห่วงโซ่การเอาใจใส่ทางร่างกาย: เมื่อนักแสดงใช้สลิงนำเสนอภาพ “ทารกลอยข้ามแม่น้ำ” กลไกเวทีเอียง 15 องศา บังคับให้ผู้ชมเกิดความรู้สึกเสียสมดุลทางสรีรวิทยา ประสานกับความวิตกกังวลในชะตากรรมของตัวละคร ไวยากรณ์เวทีแบบสัจนิยมใหม่นี้ ทำให้ผู้ชมไม่ได้เป็นเพียงผู้ชมอีกต่อไป แต่เป็นการหวนรำลึกถึงมหากาพย์ชีวิตของทหารและพลเรือนในเนอสเซอรี่ที่ร่วมกันเอาชนะความยากลำบากในระดับประสาท ผ่านการควบคุมระบบการรับรู้แบบหลายรูปแบบอย่างแม่นยำ - 85% ของการสำรวจผู้ชมแสดงให้เห็นว่ายังคงรักษาความทรงจำทางประสาทสัมผัสไว้ได้ 2-3 ชั่วโมงหลังจากออกจากโรงละคร (เช่น ความรู้สึกของเส้นใยป่านรามีที่ยังคงอยู่บนปลายนิ้ว เสียงสะท้อนในหูอย่างต่อเนื่องของจังหวะเครื่องปั่นฝ้าย) 《เยียนอันเนอสเซอรี่》 ไม่เหมือนกับการดูละครธรรมดา แต่เหมือนกับการถูกดึงเข้าไปในสถานที่ทางประวัติศาสตร์ - ลมร้อนบนเวทีพัดเฉือนหน้าเหมือนสงครามจริง ควันเย็นพ่นออกมาจนขนลุกซู่ทันที เมื่อนักแสดงอุ้ม “เด็ก” บินข้ามศีรษะ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปคว้า หลังจากออกจากโรงละคร เสียงหึ่งๆ ของเครื่องปั่นฝ้ายดังอยู่ในหู และพวกเขายังคงถูผ้ากระสอบหยาบแท้จริงบนที่นั่งอยู่ในมือ ไม่ใช่แค่การดูเรื่องราว แต่เป็นการ “กิน” ข้าวแดงผสมดินปืนด้วยตา หู และผิวหนัง เคี้ยวไปเคี้ยวมา น้ำตาก็ไหลออกมา